strach

Dobry wiersz, jak zwykle...:)

Można jeszcze krzyknąć, żeby zagłuszyć;)
za dzieciaka każdy cień się za mną skradał, a teraz,
to ja je ścigam ;)

To chyba odruch bezwarunkowy.Bardzo ładna puenta.
Pozdrawiam

Misiaała, nic szybszego chyba nie da się zastosować.
:)))

MamaCóra, to oswajanie duużych dzieci, świetnie
ujęłaś!
Kenaj, rwący Twój koment, ale czemu nie :)

Grusz -Elo, właśnie. I to pozostaje w nas (jak wiele
innych zachowań) z dzieciństwa.
ps. świetna fotka!

Bomi, nie chciałam wywoływać strachu, tylko pokazać na
niego "sposób" :)))

Też powiem, że świetna puenta. Wiersz oswajający
strach dla duuużych dzieci. Pozdrawiam :)

Julko, właśnie tak.
Pozdrawiam
:)

"jednym ruchem
powiek
zamykam wszystko" - mechanizm obronny. Oddziecka się
nim posługujemy.
Bardzo dobry wiersz, Amnezjo. Ale co tam dobry - w
Twoim wykonaniu każdy jest właśnie taki.

Widzę w nim spektakl wyobraźni, wredną rzeczywistość
rwący.

nie strasz, amnezjo... klikam stąd;
tylko powiem, że świetna puenta:)

Też tak mam, taki odruch z dzieciństwa, chociaż strach
nie znika, ale wydaje się jakiś mniejszy.

szybka reakcja na pozbycie się strachu, a ja tam
jestem cykor...
dobrze opisane oblicze strachu

Może przynajmniej nie widzieć, tego, co straszy :)
Pozdrawiam, Madison
:)