Supernowa
zagonieni w życiu zaplątani w pościeli
szukamy czułych miejsc i słów
ty z Wenus ja skupiony zapatrzony
sycę się transem twojego oddechu
kosmos nas wchłania śmierć omija
liczy się tylko aktualna orbita
zachwycony alabastrem twoich stóp
uparcie zdejmuję z nich gwiezdny pył
czas nie istnieje światło zamarza
w naszej kapsule kończy się tlen
jeszcze raz zaglądam ci w oczy
gdzieś daleko eksploduje supernowa
autor
DWC.
Dodano: 2022-11-06 22:49:00
Ten wiersz przeczytano 1894 razy
Oddanych głosów: 22
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (22)
Swietny wiersz, klaniam sie;)
Znaleźliście swój własny kosmos. Niech Wam się darzy.
:):)
czytając Twój wiersz i ja czuję się cząstką kosmosu.
Tak, miłość to sens życia, z podobaniem dla przekazu
pozdrawiam serdecznie.
Super(nowa) te Twoj wiersz. +
Fantastyka, az zatyka. :)
Lacze serdecznosci. :)
Miłość, jest sensem, naszego życia.
Cudowny, sensualny, jest przekaz, wiersza.
Serdecznie, pozdrawiam.:)
Świetny wiersz, pełen rozmrażania.
Pozdrawiam serdecznie :)