Szczęście niczym nocny motyl

W ogrodzie pogrążonym w niebieskiej poświacie
wśród różowych floksów i przekwitłych rodondronów
panowała głęboka niezmącona cisza
kwiaty wydawały miodowe zapachy
goździki smółki młodziutkimi szyszkami okryte
gałązki sośniny

świecący księżyc odbijał się w oczku wodnym
tak wyraźnie jakby ktoś go tam opuścił
wdzierał się z ciekawością do pokoju
przez wąską szczelinę w nieznacznie
rozsuniętej zasłonie

wędrując wyrzeźbił jej rysy ukazując
twarz wyrażającą wielki ból rozłąki
srebrzyste refleksy na siwiejących włosach
jeszcze bardziej się pogłębiły

choć bardzo się starała nie umiała
zapomnieć tego co było w czasu pajęczynie
we wspomnieniach wracały dobre chwile
z poczuciem niepowtarzalności i smutku na myśl
że szczęście w życiu się zdarza
ale nigdy nie zostaje na dłużej

pyzata twarz księżyca tłumiona
niską warstwą chmur wkrótce zniknęła
niebo teraz wyglądało jak czarny aksamit
z rozsypanymi połyskującymi diamentami
a ona samotna próbowała znaleźć się
w kokonie snu.

Tessa50

Przypominam o "Zaproszenie na Śląsk" w dniach 19 - 20.X br.

autor

Tessa50

Napisany: 2018-07-26 Dodano: 2018-07-26 14:28:53

Ten wiersz przeczytano 1158 razy

Oddanych głosów: 47

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie