Szymek

Tego dnia było tak słonecznie ani jednej chmury, tylko coraz ciszej.

Ciszej.

Jakżeż chciałbym zamienić się
z kwiatami jaśminu - nie drżały.

Panie. Strach widziałem przez szpary stodoły
- bezszelestne wołanie do Boga.

Wyciągając go za czarną czuprynę, kopać dół kazali - dwunastoletnie dłonie krwawiły.

On kopał i kopał. Dla siebie, dla nas,
a my klęczeli, klęczeli - wpatrzeni.

Panie Boże zmiłuj się nad nami
i nad nim, przecież on tutejszy
- jeden świat.

autor

Ewa Kosim

Napisany: 2018-02-13 Dodano: 2018-02-13 13:12:50

Ten wiersz przeczytano 1287 razy

Oddanych głosów: 27

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie