Ta chwila...

Bardzo ladny i bardzo smutny wiersz...:( Zdrowka
zycze...

Tematyka smutna ale słowa piękne pozdrawiam
serdecznie.

OLU łącze sie z toba ....znam to uczucie...poczułem na
własnej skórze..a dotyk śmierci jest okrutny i
bolesny....także poczułem zimny dotyk przed miesiącem
po śmierci ojca...tak nasze zycie jest jak ta bańka
mydlana...

śmierć to zawsze trudny temat, choć to przecież
nieodłączna część życia, napisałaś, bardzo prawdziwie,
delikatnie, mądrze i z rozmysłem... jestem
wzruszona... Olu, życzę zdrowia :-)

coś wiem na ten temat...a może mi się wydaje? ktoś
kiedyś napisał, że nie znamy dnia ani godziny(choć w
innym kontekście). ciekawie napisane:))

Nikt nie wie...Tylko nie pomagajmy losowi.
I ja Ciebie tez/

A kto wie ile to jest ta "życia resztka"? Pozdrawiam!

kiedyś myślałam dokładnie tak samo..... a jednak :)

przeprawa przez każdy wers, by dodatkowo poczuć - jak
to jest gdy na szyi czujemy oddech śmierci. podoba mi
się, chociaż to bardzo przygnębiająca tematyka. {~ale
monotematycznym być nie można, o!}

Olu ten wiersz mnie zasmucił. Wiem,że jesteś mocna,że
potrafisz stawić czoła wszystkiemu co chciałoby
zmienić Twoje spojrzenie na życie,na świat.Twoja
radość z życia z wszystkiego co Cię otacza, musi
przetrwać,musi zwyciężyć nawet chorobę.Wierzę,że tak
jest i będzie,bo siła wiary daje siłę wewnętrzną byś
mogła się uśmiechać i pisać prześliczne wiersze,które
są moja lekturą na każdy dzień.Śliczny wiersz choć
smutny z przyjemnością czytałem. Trzymaj się i
uśmiechaj.Pozdrawiam.

Olu! Najpierw wracaj do zdrowia, potem w ostatnim
wersie turlanie jednak wymień na coś
odpowiedniejszego, tak mi się widzi.

wiersz ładny zaprzęgnięty w cztery konie i te oczy
tajemnicze ....pozdrawiam