Taki czas

Nadchodzi taki czas, że coś pęka w nas.
Zamiast przyjaciół widzimy własny cień.
Są oni w sferze wspomnień,
a nie w życiu realnym.

Wraz z wiekiem rośnie osamotnienie,
zgorzknienie i brak wiary.
Przygniatają przeżyć ciężary.
Coraz mniej jest sposobności do radości.

Zmniejszoną witalność nadrabiamy
uśmiechem i mocą życzliwości.
Dobrze jak jest rodzina,
co otacza miłością i czułością.
Pomaga i opiekuje się z troską.

Jednak jest moc starszych ludzi,
że samotność ich budzi i do snu tuli.
Niech świadomość, że kurczy się czas
ziemskiego życia zdopinguje ich,
by cieszyć się z każdej chwili.

Muszą wyjść ze skorupy przygnębienia.
Nie dopuścić do stetryczenia.
Doświadczeniem z młodzieżą się dzielić.
Z podniesioną głową, wiarą i nadzieją
do końca swoich dni kroczyć.

autor

@Krystek

Napisany: 2022-09-14 Dodano: 2022-09-14 07:29:01

Ten wiersz przeczytano 837 razy

Oddanych głosów: 17

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie