Takie małe święto
Kochanie dziś święto sobie zrobimy
pójdziemy na pola zielone łąki
tam odnajdziemy te magiczne miejsca
utkane ze szczęścia miłości początki
niebo nad nami z czułością przytula
obłoczek lekki tak jak puch łabędzi
słońce południem wywabiło pszczoły
zakwitły lipy miodu dużo będzie
popatrz w oddali pszeniczne łany
falują wiatru ciepłego pieszczotą
strojne w bukiety maków czerwonych
przetkane w chabrów błękitne oczy
mały pagórek na nim las sosnowy
otacza wiankiem słoneczną polanę
pachnącą pełną dojrzałych poziomek
tak słodkich jak każdy z tobą poranek
Komentarze (64)
Po prostu pięknie i ta urocza miłość. Czy dalej tak
kwitnie ja dawniej? Jeśli tak, to jesteś Marianno
szczęściaro.
Pozdrawiam serdecznie.
rozmarzyłem sie w Twoich sielankowych obrazach
pozdrawiam
Piękny wiersz, pełen miłości.Niech trwa.Pozdrawiam.
witam serdecznie szczególne nowych czytelników -
dziękuję za miłe słowa ;-)))
no i pięknie naprawdę
wzruszyłam się
pozdrawiam:)
to podaj dłoń pobiegniemy
pokażę ci jak tańczy wiatr w:)
To jest świętowanie...
Wśród piękna przyrody
Tam swą radość znajdzie
I starszy i młody
Cóż za piękny wierszyk
Wprost chwyta za serce
Czekam na ciąg dalszy
Co się działo więcej?:)))
Pozdrowionka z humorkiem od Tomka:)))
taki ten świat zaczarowany i ten wiersz taki
zakochany...pozdrawiam
Musisz mi bliżej określić gdzie są te pola
poziomek.Też bym chciał tak po świętować.Pozdrawiam
serdecznie.
Powinno się często tak świętować...piękny wiersz:)
pozazdrościć( w dobrym znaczeniu) talentu i miłości:)
miłego
Piękny romantyczny wiersz. :)
Piękne wspomnienia:)))
/17:21/
mmm - bardzo uroczo!
Pozdrówka :))
Chętnie wracamy do miejsc gdzie rodziło się uczucie.
Ale te miejsca nie są już takie same.