Tęsknoty

W świecie tęsknoty różne bywają,
W różnych postaciach się objawiają.
Nagie są zawsze tęsknoty duże,
Małym tęsknotom nagość nie służy.

Małe głęboko w sercach się kryją,
Na długie lata w nich się zaszyją.
Duże przed światem się obnażają,
Bo już innego wyjścia nie mają.

Tęsknota zwykle sama się rodzi,
Przed nią nostalgia często przychodzi.
Żałość ogarnia serce i duszę,
Może najtwardszy charakter skruszyć.

Z życia zabiera wszystkie nadzieje,
Najbardziej płonne też wiatr rozwieje.
Smutek i pustka staną pospołu,
Goście codzienni naszego stołu.

W tym stanie oko często łzę roni,
We łzach też nieraz cała twarz tonie.
Chwila zadumy nad własnym losem,
W tym stanie ducha może być ciosem.

Jak w takim stanie wiarę przywrócić,
By to, co zaszło nie mogło smucić.
By nowy rozdział mógł się otworzyć,
Żeby w nim nigdy nie było gorzej.

autor

jarmolstan

Dodano: 2009-10-29 07:29:52

Ten wiersz przeczytano 1245 razy

Oddanych głosów: 24

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie