To już tak zostanie

Nie policzę szeptów smutnej ciszy,
gdy samotność z każdego kąta wyziera.
Gdy zło się szerzy w przeklętych myślach,
w zrozpaczonym sercu szaty rozdziera.

Źrenice mi słone łzy wyżarły,
Dręczą mnie cienie naszych cudownych nocy.
A żal łkając w objęciach pamięci,
po rozgwieżdżonym niebie ku gwiazdom kroczy.

Tylko że nie wiem gdzie moja Ruda,
gdzie zgubiłem posmak szczęścia i radości.
Nie wiem co zrobić ze swoim bólem -
I jak tu dalej żyć Boże bez miłości...

autor

Stumpy

Napisany: 2016-12-08 Dodano: 2016-12-08 11:25:48

Ten wiersz przeczytano 623 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie