Tonę
tonę
w oceanie mojej duszy
w strumieniu moich myśli
w jeziorach oczu mglistych
tonę
bo ocean duszy poruszony
gwałtowny strumieniem myśli
wodą zamglone oczy
tonę
porwana przez wiatr wątpliwości
podstępnych wirach pamięci
na małej tratwie nadziei
tonę
bo w oczach latarnia gaśnie
a nadziei nie ma na tyle
by dopłynąć do brzegu ...
autor
elka
Dodano: 2013-12-09 09:24:01
Ten wiersz przeczytano 1230 razy
Oddanych głosów: 18
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (18)
Piękny, refleksyjny wiersz
z nutką nadziei.Pozdrawiam serdecznie.
Pięknie refleksyjnie. Pozdrawiam serdecznie
ach te kobiety,myslem ze Ksawery powrocil
nawet w nadmiarze uczuć
Pozdrawiam serdecznie
Smutna, melancholijna refleksja...
nie tylko w wodach można utonąć
pozdrawiam
podoba mi sie wiersz,pozdrawiam serdecznie
Czasem też tonę zbyt... Piękny wiersz. Pozdrawiam.:)
Bardzo do mnie przemawia! Kłaniam się 'D
Pięknie Elu. Pozdrawiam
Pięknie Elu. Pozdrawiam
mozna utonąć w słowach miłosci czy w myslach
pozdrawiam:)
Ładnie napisany wiersz, ze świetną puentą.
Jeśli można kilka uwag. W pierwszej strofie usunęłabym
"mojej", "moich". Drugą skasowałabym w ogóle, w
trzeciej strofie w 3 wersie na początku dopisałabym
"w".
Pozdrawiam serdecznie :)
W sztormie Twojej duszy widzę przejmującą i groźną
walkę żywiołów: woda, wiatr i ognik latarni. Niech ten
ogień nadziei zwycięży. Pięknie. pozdrawiam.
mam podobne odczucia pozdrawiam