Trauma

Nie zapomnę, gonię w myślach te wspomnienia
zubożałe przez korozję lat minionych
zapisane w oczach dziecka, w utrapieniach
bezpowrotnie utraconych i jałowych

Nie zapomnę nie wymarzę Jej spojrzenia
łez rozpaczy, gdy wołałam - chcę do mamy,
która w zgliszczach gdzie się ogień jeszcze żarzył
jak w obłędzie tępym wzrokiem za mną patrzy

I bidula nie zapomnę choćbym chciała
braku ciepła i Jej głosu na dobranoc
smutku w oczach małej Eli, Basi, Jasia
bezgranicznej traumy, z braku matki ramion

Nie zapomnę pani Jadzi z paskiem w dłoni
gdy po gołej pupie, krzycząc mnie smagała
a w około chłopcy hardzi, rozbawieni
chichotali gdy ze wstydu czerwieniałam

Nie zapomnę

autor

sareneczka

Dodano: 2012-01-05 09:32:59

Ten wiersz przeczytano 1064 razy

Oddanych głosów: 20

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie