Ty byłeś falochronem

Samotna , bezbronna jak ten okręt-widmo ,
złowiona przez sztorm , co nadszedł z oddali .
Szamoczę się na wodzie gdzie fala przy fali .
Moje oczy jak ocean bezkresny .
Nowy przypływ łez szykuje ,
by rozbić się o brzeg niepowodzeń .

Ty byłeś falochronem .

Ciemna i bezgwiezdna jak ta noc ,dusza moja .
Połamane skrzydła mam ,rzucona w toń obojętności .
Już nigdy jak ćma do światła nie wzlecę ,
Tylko księżyc zimnym blaskiem promienieje ,
ten księżyc co odbija się w sztormu bałwanach .
Moja dusza nieszczęsna , biada mi ! Ja znękana .

Ty byłeś latarnią morską .

Bo ty ! Ty byłeś tym czego pragnęłam ,
bym mogła wypłynąć na wody spokojne .
Być żaglem wiatrem niesionej łodzi ,
co po tafli namiętności brodzi .

Bo ty ! Ty jesteś tym portem szczęśliwym ,
gdzie serce chce zakotwiczyć .

autor

Marcia1246

Dodano: 2011-05-28 10:51:08

Ten wiersz przeczytano 1065 razy

Oddanych głosów: 24

Rodzaj Nieregularny Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie