* * *(Wczoraj wciąż było lato...

Wczoraj wciąż było lato jasne i rozgrzane.
Migotały murawy od światła i kwiatów.
Ptaki na nitkach śpiewu drżały za oknami.
Noc była krótką chwilą, dni bez końca za to.

A dziś globu szaleństwo, wieczny zawrót głowy
Odwrócili zasady – cicho jest i smutno.
Chłód się wzmaga i ciemność. W drzew koronach łowi
Księżyc milczków skrzydlatych płynąc srebrną łódką.

To jest ważne, lecz mało. Można słuchać skrzypiec
Albo kropli grających wytrwale na szybach.
Zbierać martwe natury, całe noce słyszeć
Serca ciche lamenty, nigdy ich nie wydać.

Ale ty, jeszcze wczoraj dobra i rozumna,
Nagle serce zgubiłaś, myśli pomieszałaś.
Zamiast mnie mocno kochać nocy czarna trumna
Ku wyspom cudzych ramion niesie twoje ciało.

A wczoraj było lato. Wczoraj. Dziś. Pomiędzy
Przyszła zima i ścięła najwytrwalsze pąki.
By się dziś stało wczoraj, dałbym wszystko. Więcej,
Żeby przeżyć tę miłość, zdradę od początku.

autor

zenon63

Dodano: 2008-01-22 08:33:55

Ten wiersz przeczytano 869 razy

Oddanych głosów: 27

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie