Z Ł O D Z I E J K A

Odkurzony wiersz z szuflady

Proszę Sądu, ja to wszystko wytłumaczę.
To nie było wcale tak, jak mówi on.
Bo to wszystko, wiatr wiosenny wtedy zaczął
i podwinął mi spódniczkę - właśnie tą.

A i słońce, proszę Sądu, nie bez winy.
Przygrzewało z całych sił, tamtego dnia.
No i upał tą bluzeczkę mi rozchylił,
a ten chłopak, tak się gapił, że aż strach.

A to wszystko, stało się pod starym drzewem,
gdy przysiadłam ze zmęczenia, tam na mchu
i te ptaki, co mnie usypiały śpiewem,
więc nie miałam siły, by odmówić mu!

Teraz mówi, że mu skradłam jego serce,
lecz to serce, tam pod drzewem, oddał sam.
Moje serce, nosi w swojej butonierce,
że bez serca jestem, to pretensję ma?

Proszę sądu, ja nie jestem temu winna,
że zakochał we mnie się, tamtego dnia.
Słońce, wietrzyk, moje nogi i bluzeczka / Boże drogi/,
wszystko winne, proszę Sądu lecz nie ja.

autor

Gosiówa

Dodano: 2011-09-30 04:59:19

Ten wiersz przeczytano 889 razy

Oddanych głosów: 24

Rodzaj Nieregularny Klimat Wesoły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie