(...)
Jednak zawsze coś zostanie
choćby spalony w koszu list
czy krótkie słowo pożegnania
na które nie odpowie nikt.
Jeszcze w powietrzu przecież wisi
nieśmiały pożegnalny gest
Jeszcze gdzieś przecież rosną
róże które dla Ciebie miałem nieść.
Nic to – że smutek, żal
wziął umysł sobie w włości
bo przecież myśl niezgonna trwa
myśl, co pierwiastek ma miłości
Więc chociaż los przed siebie gna
już stałą życia koleiną
Zawsze w pamięci będzie trwać
obraz który w realiach się rozpłynął.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.