Wiersz o miłości

Choć to ograne i ciut mnie złości
napiszę dzisiaj wiersz o miłości.
Wszyscy je piszą jak mi się zdaje
i całkiem dobrze się im udaje,

gdyż wciąż zbierają uznania żniwo,
zatem spróbuję, w końcu o dziwo
może przełamie się passa marna
i ja odnajdę poklasku ziarna.

Z początku musi być on i ona,
lekko rozchwiana, ciut przestraszona.
A może lepiej z mody przyczyny
wyjdą dwa samce, lub dwie dziewczyny.

Może przeskoczę do wyższej ligi,
kiedy opiszę ich figi migi.
A gdy to zrobię w sposób zabawny,
będę poczytny, oraz poprawny.

A może by tak walnąć groteskę?
Pana z lalkami, lub panią z pieskiem.
Wtedy na pewno bym zyskał brawa,
a dla poety ważna to sprawa,

szczególnie gdy on jest jak ja gminny,
niedopieszczony i zawsze winny.
Trochę satyry, szczypta ironii
i słynny będę nawet w Kolonii.

Miałbym też kasę, puchar w salonie,
jednak swój pomysł zdradziłem żonie.
Ona to słysząc trochę zuchwale
strzeliła szmatą po siwej pale.

Krzyczy i ostro mnie wciąż obwinia,
żem erotoman i zwykła świnia.
Przez trzy godziny w skwarze i głodzie
musiałem grządki pielić w ogrodzie.

Dzisiaj nie nęcą już mnie przechwałki.
Siedzę i składam gminne kawałki
w ogrodzie wonną racząc się ciszą,
a o miłości niech inni piszą.

autor

Gminny Poeta

Napisany: 2023-07-07 Dodano: 2023-07-07 09:29:05

Ten wiersz przeczytano 874 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Na dzień dobry

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie