Wspomnienie

Zebrało mi się jakoś na wspomnienia. Dzisiejsza młodzież tej historii nie zrozumie, na drapaniu w ekran telefonu spędza większość czasu.

Kartoflisko jest już puste,
dym się nisko ziemi snuje.
Przy ognisku kilku brzdąców,
coś do siebie pokrzykuje.

Wśród nich widzę także siebie,
ten klęczący z czapką w dłoni.
Wymachując nad ogniskiem,
dym od twarzy swej rozgonił.

Teraz w żarze coś przewraca,
płomień z naci w niebo strzelił.
Na ten widok, chłopca uśmiech,
wszystkie twarze rozpromienił.

Bliżej ognia już podchodzą,
sól z papierków rozwijają.
Wnet pieczone kartofelki
z żaru ognia wyciągają.

Ten i ów zwęgloną skórkę
łamie w rękach w buzię wkłada.
Co i rusz wybucha śmiechem,
wzrok przenosząc na sąsiada.

Wszyscy czarni, usmoleni,
piasek sypią wprost w ognisko.
Później zgodnie moczem roszą,
by dokładniej zgasić wszystko.

Już zmęczenie górę bierze,
w domu pewnie jeszcze lanie.
Śmiech powoli z buziek znika,
miny rzedną na myśl samą…

autor

Okoń

Napisany: 2023-09-27 Dodano: 2023-09-27 03:15:53

Ten wiersz przeczytano 843 razy

Oddanych głosów: 18

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Na dzień dobry

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie