*z dymem

Igra ogień w jaskini,
obłąkańczo, po ścianach.
Tu podskoczy, tam zginie,
nie rozświetla, a spala.

Igra ogień na ścianach,
dymem gryzie sumienie.
Nie rozświetla, a spala,
serca nim nie ogrzejesz.

Gdzie mrok zgniata ciemności,
tańczysz w transie z cieniami.
Wieczna czerń cię prowadzi,
i nic w niej, nic poza nią.

"Niech się wreszcie ulotnią:
wina, ból i cierpienie!
Z dymem, w niebyt, pochodnią!
I mnie też w proch niech zmienią!"



Powiedz tylko, dlaczego -
szczerze, przede mną, sobą:
TY w straceńczym fandango,
a - czyje - oczy łzawią?

Kri, dziekuję za inspirację.

autor

lenora

Napisany: 2022-03-23 Dodano: 2022-03-23 09:34:22

Ten wiersz przeczytano 1427 razy

Oddanych głosów: 20

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie