Za mało

Nie wracaj proszę nigdy więcej
chleba z tego już nie będzie
choć niby sobie przeznaczeni
każde siedzi w innym rzędzie

znamy dokładnie myśli skryte
i rozumiemy się bez słów
dłoń, dłoni wciąż poszukująca
a serca biją w rytmach dwóch

jednością były ciał zapachy
lgnęły do siebie jak bliźnięta
chwile bez ciebie, udręką one
zawsze jawiła się inna puenta

każde rozstanie pustkę rodziło
pragnienie takie aż bolało
tyle tak samo, inaczej trochę
na bycie razem, to za mało

autor

jozen

Napisany: 2018-01-01 Dodano: 2018-01-04 09:49:51

Ten wiersz przeczytano 1119 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie