Zakończyła swój wietrzny taniec

Wiatr odchyla i kołysze firanką


W pokoju świeca rzuca ciepłym płomykiem cienie
Nastrój, delikatnej ciszy muzyki w takty płynie
Okno, firanka w bieli wiatr odchyla i kołysze
Zmysłem, przywołuję ciszę którą sercem słyszę

Z za firany otuloną bielą postać w pięknie widzę
Dotyka mnie jak motyl czuły zapach skrycie
Muzyka cicho biegnie wokół, barwną szarfą w fali
Dotykam ją, po omacku, mimo ze jeszcze w dali

Dłoń wędruję mając w sobie wszystkie zmysły
Ciepłe delikatne kształtne ciało i pachnące włosy
Czuje oddech na sobie, zapachniała w objęciu cudna
Na kolanach obejmuję uda, we mnie cuda, cuda

Opuszkami zwiedzam cudowną pachnącą krainę
Dotykam wybrzuszeń, one nęcące, podnieceniem żyje
Przytulam się, oboje drzemy w rozkosznych drżeniach
Dzieje się cudowność, jeszcze wczoraj była w marzeniach

Pocałunki są wszędzie na każdym skrawku jej ciała
Bezwolnie poddaje się pieszczotom, sama ich chciała
Zaczyna wirować pokój, firanki wtórują uniesieniom
Promyk gaśnie, podmuchem obojga niemego krzyku

Za oknem noc, gwiezdny świadek wykrzyczanej rozkoszy
Firanka wolno opada, zakończyła swój wietrzny taniec
Wolno wysnuwasz się z mojej radosnej niemocy
Słyszymy nasze szepty, dziękujemy tej letniej nocy

Zapalam świecę, promyk strzela światłem radośnie
Nasze dłonie we włosach, wiemy, miłość w nas rośnie
Nasze szczęście słyszane w wyznaniach w półmroku
Przysięgamy- nie odstąpimy od siebie nawet na pół kroku

Autor:slonzok
Bolesław Zaja

autor

slonzok

Napisany: 2021-08-27 Dodano: 2021-08-27 20:13:40

Ten wiersz przeczytano 586 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Radosny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie