Zielona miłość
/Zielona miłość widzi wszystko w zielonych kolorach, stąd celowa przesada zieleni/
Popłyniemy zieloną rzeką,
Której nurt niewiadomo gdzie ginie.
Nasza łódź z zielonego sitowia
Do zielonej zatoki wpłynie.
Tu zatrzymamy się na chwilę,
Razem z nami zatrzyma się czas.
Dookoła zieleni jest tyle,
A do tego zielona miłość w nas.
Zielone powietrze, swym ogniem,
Nasze serca zielone rozpala.
Płoną jak zielone pochodnie,
Chcą nawiązać z sobą cichy dialog.
Powietrze przepojone nektarem,
A wszędzie kwitnie szczęścia tyle,
Że chciałoby się dotknąć nieba,
I wzlecieć zielonym motylem.
Przejdziemy rzekę zielonym mostem,
Pokłonią nam się zielone drzewa.
Nasz wiek jest jeszcze zielony,
Miłość musi dłużej dojrzewać..
autor
wrobel
Dodano: 2010-02-23 03:21:38
Ten wiersz przeczytano 2659 razy
Oddanych głosów: 36
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (33)
zielona miłość która dojrzewa .... ładnie ...
pozdrawiam
Kiedyś była taka gra " masz zielone graj w zielone".
Jest coś w tym wierszu z dziecięcej naiwności i trochę
za bardzo zielono, ale skoro dusza autora w takim
kolorze? :)
podoba mi się ta świeża zielono-wiosenna miłość,która
musi dojrzeć...pozdrawiam