Ziemia wzdycha
Ziemia Etną wzdycha z bólu,
pamięta Oświęcim, Hutu i Tutsi,
tych co odeszli tuli w swym łonie
I lawą płacze...musi
Nienawiść rozwala uczucia,
nakazów żadnych nie słucha,
świat chorych chce żyć, jak nigdy,
a tu odpowiedź głucha.
Pycha i zazdrość od wieków
okrywa świat żałobą,
mimo mylonych kroków,
chce nadal tańczyć ze sobą.
Co krok to znów nieszczęście.
Załamany blask radości
nie pójdzie w zapomnienie,
gdy tylko miłość zagości.
autor
Cecylia Dąbrowska
Dodano: 2013-05-24 11:22:32
Ten wiersz przeczytano 1301 razy
Oddanych głosów: 24
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (28)
Piękne porównanie :) Bardzo mi się podoba :)
Pozdrawiam serdecznie :))
Piękny wiersz Cecylio,pozdrawiam
Tyle zła wokół, ale jest nadzieja...
Ladnie.
pozdrawiam:)
Smutno, ale z nadzieją.
Chciałoby się tak z miłością, a tu ciągle nowe
wiadomości...negatywne...pycha i zazdrość naprawdę
mylą kroki, aż dziw, że się jeszcze nie przewróciły -
ciekawie opisujesz i to co Madison... :)
pomimo że panoszy się nienawisći i pycha Ty widzisz
tez nadzieję nie wszystko jest złe - piekny wiersz
pozdrawiam:-)
Dobry wiersz z nadzieją. Pozdrawiam
Zaskakujące porównanie nienawiści i uczuć...ładnie:)
Witaj Cecylio. Opisujesz pięknie życie, które czeka na
nadzieję. Nienawiść, pycha - same okropieństwa.
Pozdrawiam serdecznie
To prawda "Nienawiść rozwala uczucia",dobry wiersz o
nadziei.
Podoba mi się.Pozdrawiam.
Deptanie kogoś w tańcu jest niezamierzone
liczy się intencja, dobro wspólne,
czas leczy wszystkie rany i uczy życia
jest dużo do poprawienia...
jeszcze więcej do zdobycia
Pozdrawiam serdecznie
"Ziemia Etną wzdycha z bólu" - zaskakujesz, Cecylio.
Co za pomysł:). Super!