Zima w puszczy

Jesień. Silne wiatry sosny potargały,
woalem mlecznej mgły puszcza się okryła.
Świerki nasycone wodą nie szumiały,
a rosa błyszczała jakby perłą była.

Na grząskich bagnach zebrały się żurawie,
echo niosło wielki harmider i krzyki,
sprawdzały kondycję na długą wyprawę.
Rankiem na bagna wychodzą głodne dziki.

Coraz zimniej i mroczniej w szarej dąbrowie,
nocą z nieba spadną białe płatki puchu
tworząc srebrzysto-biały dywan śniegowy.
Wszystko cisza koi, puszcza trwa z bezruchu.

Mróz rozgościł się na mokrej leśnej ziemi.
Czyżyki szukają nasionek olchowych.
Nastały złe czasy dla saren, jeleni
ogryzają korę i pączki liściowe.

Nastały wietrzne i ciemne długie noce,
zwierzę z rozpaczą szuka sobie schroniska,
chociaż sarnie serce mocno załopoce
nocą pójdzie pod ludzkie domy, siedliska.

Zaczyna już świtać, ruch się robi rano.
Walka o jedzenie, zwierzę na nie czeka.
Śpiesznie idą żubry po pachnące siano,
bardzo potrzebują pomocy człowieka.

Coraz większy chłód i wiatry dokuczają,
a w mroźny dzień jaśniej świeci złote słońce,
wielkie czapy śniegu świerki oblepiają,
a na nich zapłoną diamenciki lśniące.

O wiele jest zimniej w polu lub polanie.
W puszczy można spotkać wiele śladów -tropów.
Przez całą zimę trwa walka o przetrwanie,
od wczesnego ranka do póżnego zmroku.

Pewnego poranka puszcza znów ożyje,
z wysokich drzew usłyszymy ptasią mowę.
Wnet kielichy kwiatów obsiądą motyle,
kokorycz rozchyli płatki fioletowe.

autor

bronislawa.piasecka

Napisany: 2014-12-27 Dodano: 2014-12-27 04:09:05

Ten wiersz przeczytano 2628 razy

Oddanych głosów: 52

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie