Niepomna
pragnień moc
rozlała w sercu
kochanka
niepomna przestrogi
oddała żar
pożądanie
ramiona oplotły
jak sieć pajęcza
słodkie kochanie
pogrążona w oceanie
miłości
zapomniała
że jest wiedźmą
autor
Baba Jaga
Dodano: 2017-02-08 21:52:38
Ten wiersz przeczytano 1493 razy
Oddanych głosów: 41
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (37)
Wiedźma też może mieć swoje uroki.
Kochac wolno wszystkim:) i dla "wiedzmy", tez:))
Refleksyjny wiersz, podoba sie,
Pozdrawiam serdecznie Jago.:)
Bedzie potem cierpial? Ee moze nie..
Namietne chwile moze ,,odwiedzmia,, ja
Podoba mi sie :)
"no przecież mówiłam kurde ci, że jestem czarującą
kobietą" :))) Dobry :)
Miłość zaślepia:-)
Pozdrawiam Jaguś
Bój ty się Boga.. jeszcze wiedźmy gorszej od żony to
nie widziałem ..super wiersz ..
świetny wiersz
;)