szczodrość jesieni

już zbladł dojrzały księżyc
barwy żółtego sera
który można schrupać
a spragnione słońce wkrótce
zgarnie szorstkim językiem
ostatnie krople rosy ze stóp nocy

wiatr dmucha delikatnie
by nie potrącić pełnych złota obłoków
i mgła zaczyna się podnosić
więc mrok odchodzi z kawałka...

autor

szadunka