Nieskończona niewidzialność

Uciekam szybko hen w przestrzeń,
podobno tam kwitną wiersze.

Tnę myślą poszycie nieba
i przebieram we wrażeniach.

Witki rozsyłam w widzialne,
mimo że szaber jest marny.

Poza ,,co swojskie'' nie wyjdę,
miąższe w łupinach są skryte.

Choćby musnąć, zanim...

autor

valanthil