Zbłąkany uśmiech w kąciku ust.
Roześmiana nutka słów.
Łza otarta kantem ręki.
Pomylony refren piosenki.
Kilka krwawych dni,
po nich zawsze świt.
Zapętlone koszyczki dłoni,
świat coraz bardziej goni.
W nim Ty.
My.
Czy
nadążymy?
| tytuł | Dodany | autor |
| *** i wielkiej powodzi - słonej powodzi... | 47 minut temu | 
Marcia1246 |
| Listy zapomniane | 1 godzina temu | 
sylvie |
| CISZA | 1 godzina temu | 
Ewuszka |
| Dziadka mi żal. | 3 godziny temu | 
bronislawa.piasecka |
| Wczesne marcowanie | 3 godziny temu |
wielka niedźwiedzica |
| Miłość | 4 godziny temu | AniołŚwiatła |
REKLAMA
