bajka

opowiem ci bajkę
o smutnym kamieniu
co leżał samotny
przy drodze, gdzieś w cieniu

i o tym jak marzył
by ktoś go przytulił
lecz nikt go nie widział
był szary i bury

czasami ktoś przysiadł
odchodził, nie wracał
a kamień wciąż czekał
i tęsknił...i płakał

był taki samotny
i pragnął bez przerwy
należeć do kogoś,
kto dobry i wierny

czas mijał ulotny
zmieniała się ziemia
niestety nikt nie chciał
szarego kamienia

aż kiedyś porankiem
gdy rosa błyszczała
to tęcza usiadła
odpocząć gdzieś chciała

i kiedy poczuła
moc uczuć kamienia
po kropli kolorów
na niego kapnęła


łąkami, polami
szła sobie dziewczyna
zwyczajna, przeciętna
samotna, niczyja

gdy kamień ujrzała
zmieniony przez tęczę
wiedziała, poczuła
i wzięła go w ręce

wzruszona szepnęła:
iść dalej nie muszę,
bo kamień znalazłam
i piekną w nim duszę

autor

Morfula

Dodano: 2007-05-31 01:16:37

Ten wiersz przeczytano 18002 razy

Oddanych głosów: 33

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Na dobranoc

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie