Bez pianisty
Czarno-biała klawiatura
bezgłośnie wybrzmiewa
niekończącą się
pieśnią smutku
cóż serce
ono z czasem
zabliźni się
złamana dusza
z jednym czarnym
uniesionym skrzydłem
już nie wzleci
-33-
autor
Kri
Dodano: 2024-04-22 00:52:38
Ten wiersz przeczytano 657 razy
Oddanych głosów: 34
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (32)
smutne ale prawdziwe
Bardzo ładnie
Pozdrawiam serdecznie:)
Nie wystarczy nauczyć się grać na instrumencie, żeby
poruszyć duszę i serce. Podobnie jest w sferze uczuć;
nie wystarczy zapewniać o miłości bez bliskości i
czułych dotyków.
Z góry zakładana porażka niweczy starania i dobre
widoki na przyszłość.
Z podobaniem refleksji, miłego dnia życzę :)
Co za defetyzm? Napisz o kolorowych klawiszach
połyskujących w wiosennym słońcu tylko nie o
tęczowych. Pozdrawiam z uśmiechem:))))
Poruszająca liryka!
Serce może z czasem się zabliźnić, ale dusza
nieustannie cierpi w nieutulonym żalu.
Bez Pianisty muzyka duszy nie popłynie...
Świetny wiersz!
Serdecznie Cię pozdrawiam
Bardzo wymownie.
Pozdrawiam, Kri :)
Wzruszające wersy Kri...
Pozdrawiam serdecznie:)
Niektórzy ludzie pozostawiają po sobie pogorzelisko :(
Pozdrawiam
Poruszające wersy. Pozdrawiam.
Dziękuję miłym Gościom
za pochylenie się nad wersami,
komentarze,
pozdrawiam serdecznie:)
Czas goi rany...
Pozdrawiam cieplutko Kri :)
Gdyby tylko umysł, serce i dusza potrafiły odrzucić to
co nie służy. Mniej wtedy smutku, bólu i utraty
nadziei. Piękny wiersz.
Pozdrawiam ślicznie ;-)
Dużo smutku w pięknym wierszu:)pozdrawiam ciepło.
wymownie i boleśnie.
Pozdrawiam.
Złe przeżycia zostawiają blizny w sercu. Mają wpływ na
dalsze postępowanie. Ślę moc serdeczności i pogody
ducha:)