BIEDNY I BOGATY
Biednemu w oczy słońce świeci
Wiatr w twarz wciąż dmucha, na nosie gra
Zbyt często głośno płaczą dzieci
I są kłopoty każdego dnia
Bogaty woli spokój, ciszę
Dostatek, dobra, moc mamony
A dzieci diabeł ukołysze
Chciałby też trafić na salony
Biednemu w zębach trzeszczy piasek
Ciągle się trudzi i haruje
Może odpocznie tylko czasem
I ciężar swego życia czuje
Bogaty szczyci się dostatkiem
I tym, że chwycił władzę w ręce
Wcale nie martwi się podatkiem
Wszystkiego chciałby mieć najwięcej
Gdy taki dumny jest na szczycie
Bogactwa blask oślepia oczy
A jak wskazuje często życie
Szybko się potknie, na dół stoczy
Biedny, wciąż żyje sprawiedliwie
Życie mu idzie jak po grudzie
To co osiągnie - choć uczciwie
Lecz czy go za to cenią ludzie?
Jan Siuda
autor
najdusia
Dodano: 2012-02-07 10:32:06
Ten wiersz przeczytano 4305 razy
Oddanych głosów: 23
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (18)
Kryha!
Nikomu nie życzę ,, klapy ,, czy porażki. Chciałem
tylko zaakcentować, że są takie osoby, którym jest w
życiu lepiej finansowo niż innym. Wtedy często
zapominają, że są ludźmi i skąd wyrośli. Tylko, że to
nie wszystkich dotyczy - jeżeli kogoś uraziłem to
przepraszam!
Fajnie wplecione powiedzenia o biednym i bogatym
jeszcze by się parę znalazło. Ale z tym stoczeniem na
dno to za bardzo bym nie życzyła, bo i mnie to niemiłe
by było.
Najważniejszy jest szacunek dla siebie! Pozrawiam!