Być człowiekiem

Skaucie - pogubiłeś się zupełnie, imho, "weź oddech",
poczytaj trochę dobrej współczesnej poezji, daj spokój
dydaktyzmowi, bo on tylko szkodzi twojej poezji. To,
co ostatnio publikujesz jest coraz gorszego sortu, a
powinno być lepsze i dojrzalsze.

Interesujące rozważania, ja staram się być
człowiekiem...

"nieważne" chce być poważne, popraw :) nie lubię
dydaktyzmu i patetyzmu w poezji, masz taki styl i już
(choć potrafisz rozczulić i rozbawić); tak jak każdy z
nas, masz własne poglądy i charakter - wyrażasz siebie
i wcale nie uważam, że NARZUCASZ swój sposób patrzenia
na świat; wszelki rozwój wynika z różnorodności i
dyskusji, więc potrzebny jest twój głos na równi z
innymi

Skaucie, powoli, w myśl zasady Laurence
J.Peter’a, osiagasz próg niekompetencji. Chociaż
Twoje wiersze mogą być wartym naśladowania stylem
rymowania, treść wierszy jest zrozumiała i zawiera
czytelne przesłania, coraz więcej jest potknięć,
niestosowności i populizmu. Komentujesz tak, aby się
nikomu nie narazić, schlebiasz próżności innych, a
przez to i swojej. Autor nie ma obowiązku
odpowiadania na komentarze, ale są takie komentarze,
które domagają się odpowiedzi i milczenie autora jest
albo przyznaniem się, że komentarz był słuszny, albo,
że autorowi szkoda czasu na odpowiedź, albo nie ma
na nią czasu, albo komentarz otwarcie ignoruje. Każda
reakcja ma swoje implikacje. Codzienne pisanie ma
mnóstwo zalet. Natomiast publikowanie ma ich znacznie
mniej, a kto wie czy nie więcej wad. Wygląda na to, że
zadowalasz się aplauzem pewnego grona czytelników,
podtrzymując ten „ogień” swoimi
komentarzami.
A teraz słowo komentarza do wiersza: W Twoim wykładzie
nie ma niczego odkrywczego i nie ma potrzeby nazywania
tego banałem, bo w końcu życie jest banalne. Ale ważne
jest, aby nawet jeśli się mówi o sprawach oczywistych
tak je przedstawiać, aby nie wywoływały zamętu,
pomieszania pojęć, wieloznaczności albo wręcz mówiły
nieprawdę.
Puentująca zwrotka jest na to dowodem:
Każdy ma przecież prawo żyć tak jak uważa,
Tu pamiętając o tym, że nie ten jest ważny,
Kto w świat podstępu, fałszu, pogardy ucieka,
Lecz kto potrafi zawsze pozostać człowiekiem.

Pierwszy wers mówi nieprawdę: Prawo stanowi co
możemy, a co nie i stosowane są wszystkie możliwe
środki przymusu i nacisku.

Wers drugi i trzeci stawia tezę, w sposób mglisty,
niejednoznaczny, by w czwartym twierdzić, że to tylko
ten,” kto potrafi zawsze pozostać
człowiekiem”, co jest wieloznaczne i ogólnikowe.


Wiersz jest z gatunku umoralniających, stosujących tzw
smrodek dydaktyczny, co z reguły budzi przekorę i
opór. O wiele cenniejsze jest opisywanie konkretnych
zachowań, a nie powielanie ogólników.

Przemawia przez ciebie rozgoryczenie,że niewłaściwie
odczytano twoje intencje, że ty przecież nikomu zdania
nie narzucasz - ja tylko wiem ,że dobrymi intencjami
piekło jest wybrukowane. Chodzi o to , Marku,że twó
sposób prezentowania poglądów na religię , filozofię
nie jest taki bezstronny jak się tobie wydaje - forma
wypowiedzi implikuje od razu,że ci ,którzy nie
podzielają twoich poglądów idealistycznych - są -
posługując się kazuistyczną frazeologią - ludźmi
gorszymi,naznaczonymi piętnem "grzechu"
tak, jak gdyby kwestia, czy ktoś jest wierzący, czy
też nie - sprawiala,że się jest dobrym lub złym
człowiekiem - co jest oczywistym nonsensem. That is
all.

szufladkowanie to tu taka moda ,pisz co ci serce
rozum podpowiada ,nabierz dystansu.

Skaucie a nie wiesz, że "punkt widzenia zależy od
punktu siedzenia". zawiść ma różne oblicza,
nietolerancja też. dystans daje swobodę komunikacji ze
światem. pewnie, że zawsze pojawiają się złośliwości
pod tekstami, ale brak reakcji, czyli czyste przyjęcie
problemu do wiadomości, nie podsyca skrajnych
zachowań. nabierz dystansu, będzie dobrze. wszystko
się poukłada. mamy wolność słowa, liberalizację
poglądową... stąd to wszystko. nie przejmuj się, rób
swoje. ściskam serdecznie :)

Mam nadzieję,że potrafię pozostać człowiekiem ciekawie
wiersz w słowa ubrany, braw@ pozdrawiam