Ciągle jesteś mi bliski... Proza.

Tamtego roku w maju, po latach pustki
i przykrych doświadczeń, ogród mój zamienił się
w schronienie, oazę ciszy i spokoju.
Byłeś ze mną, czułam, że żyję, błogosławiłam
każdą chwilę spędzaną razem pod szafirowym
skrawkiem nieba, prześwitującego pomiędzy drzewami,
niosącym ukojenie i uczucie bliskości.
W bursztynowej głębi twoich oczu,
odbijało się szczęście i miłość, gdy mówiłeś,
że mamy pokoje pod gołym niebem, kawałek raju
ukwieconego kolorami tęczy niebieskich fiołków,
różnokolorowych tulipanów, złocistych żonkili,
błękitnych niezapominajek i białych ,delikatnych
konwalijek wydzielających upojny zapach,
z ziołami rozmarynu, tymianku, mięty, werbeny,
bazylii, jabłoniami pokrytymi mgiełką różowego kwiatu,
bielonymi pniami drzew kontrastującymi
z ciemnozielonymi liśćmi, cieniami rzucanymi
przez chmury i jastrzębiem krążącym
nad polami kukurydzy. Nawet wiatr wtedy
wydawał mi się bratem, odgarniający z twarzy włosy
z odgłosem przypominającym brzmienie szumu traw.
Pod wieczór, gdy ogród był pełen wilgoci, strumyk
szemrał wśród cieni drzew, a kaczeńce rosnące
nad jego brzegiem miały wygląd płytkich czarek,
wypełnionych srebrem księżyca – nasze szepty,
zlewały się w monotonną pieśń niezmąconego szczęścia,
mrok zarzucał fioletową zasłonę na kończący
się dzień…to były cudne dnie i noce…
zostały wspomnienia…
Tessa50

autor

Tessa50

Napisany: 2010-05-03 Dodano: 2010-05-04 18:19:58

Ten wiersz przeczytano 914 razy

Oddanych głosów: 25

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie