Ciężar dzielony na pół
Rzuciłeś mi się na serce,
na oczy, duszę. Zgłupiałam
i nie wiem teraz, czy lepiej
zostać, próbując oswajać
dzikość tętniącą pod skórą,
czy odejść. Śpisz tak spokojnie,
zbyt mało wiesz. Ja za dużo.
Niełatwo jest się wyplątać
z niedopowiedzeń, iluzji,
obnażyć ego i przyznać
do bólu, lęku. Już. Zbudź się.
Spójrz, dotknij, zrozum. To życie.
https://www.youtube.com/watch?v=LCl0h4nD9EI
autor
Turkusowa Anna
Dodano: 2017-05-13 13:17:28
Ten wiersz przeczytano 1824 razy
Oddanych głosów: 48
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (48)
Oby przez ów podziel się zmniejszał i zanikał.
Takie życie,dobrze jest razem je przeżyć.Samotność to
smutek.Pozdrawiam.
Anno Turkusowa przeanalizuj
tan związek odnowa - będzie dobrze
Pozdrawiam Dziękuję
to jest życie ..często pełne bólu ..ale łatwiej je
znoić gdy dzieli się je na pół ..
Pięknie, jak dwoje ciągnie też wóz pełen życiowych
wrażeń. We dwoje jest lżej. Pozdrawiam.
Jeżeli na dotyk sprawdzalne - to...
Gratulacje!
Pozdrawiam z podobaniem!
Dolacze do komentarza BALUNA. Pozdrawiam Aniu
świetny wiersz bardzo mi się podoba ...
Trzeba rozmawiać o emocjach, by nie bo tak łatwiej bez
niedopowiedzeń, a razem łatwiej dźwigać każdy
ciężar.Pozdrawiam.
Trzeba dzielić na pół...i budzić się w porę.Pozdrawiam
Turkusku.
i dlatego życie jest dla dwojga ludzi:)
Pozdrawiam:)
Pozdrawiam serdecznie:)
razem , a jednak osobno, czasami potrzeba
przebudzenia,,pozdrawiam :)
I czym byłoby to życie bez snów? :)
Może... lepiej za szybko nie budzić.
Ładnie.