CISZA PO BURZY

Dla Ciebie

i rozwarła się czeluść w niebie
błyskawica oddała poza granicą rozterki strzał
zagrzmiało jakby wdech i wydech niebo powtarzało
ulewa spadła w sito z dużymi dziurami
zalewając rzęsy i popłynęła potokiem
wstrząsnęło zimno i w głębi materii

mgła szła z gniewem aż zrobiło się biało
skryła kontury majak złączył się z tłem
w trybach diabelskich taniec znieruchomiał
tylko deszcz wspomnień zrzucał skórę
świszczącym oddechem łapał ocalałe
i wbijał zęby piranii szarpiąc
zakołysało zgubiło rytm i urwało bieg

spadło w topiel snu gdzie światło
dobrze mu błogo... z nim tak
wdzięcząc się przypadło do nóg panu Bogu
stając ciężkimi stopami w antypodach
to ofiara wyroczni dla błękitów
wybrałeś mnie sobie tu nie ma przypadków
jesteś Aniołem skarbem w meandrach losu

chronisz decyduj wielki uśmiech zgody i dłoń
bo od zawsze ze mną byłeś
ja i nikt tego nie rozdzieli
niech trwa!


UŁ

napisany Łódź,16.11.2008 ula2ula

autor

ula2ula

Dodano: 2009-03-27 12:19:33

Ten wiersz przeczytano 1820 razy

Oddanych głosów: 24

Rodzaj Biały Klimat Radosny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie