I co z tego ?

Jak ja ją Boże wciąż kocham jeszcze -
tęsknota za nią bólem mnie przenika.
Chciałbym jej jędrne piersi całować,
łzy z twarzy zbierać końcem języka.

Chciałbym kontury naszej miłości,
na tarczy Słońca naszkicować.
Albo na niebie gwiaździstą nocą,
cienie naszych serc wygrawerować.

Tak moją duszę z westchnień odarłaś,
wyssałaś z szpiku kręgosłup cały.
Ofiarowałaś nocne pieszczoty -
po których w oczach skry tak błyszczały.

Czemu zabrałaś mi błękit nieba,
z duszy wspomnienia i sny wykradłaś.
Nie mówiąc nawet mi do widzenia -
Z naszej miłości nagle wysiadłaś...

autor

Socha

Napisany: 2017-03-17 Dodano: 2017-03-17 10:12:11

Ten wiersz przeczytano 626 razy

Oddanych głosów: 18

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie