Cuevas de las Manos

ewaes - staliśmy sie drapieżnikami dla sportu, w
przeciwieństwie do świata zwierząt.

niestety, w naturze albo zjadasz, albo jesteś zjadany.
kto nie poluje, ten ginie. pozdrawiam :)

Wiersz dobry, prowokujący do refleksji.
Pozdrawiam :)

Nie dawno napisałem satyryczny
i mroczny wiersz w podobnym
klimacie, ale Ty ukazałaś to
równie mocno, jednak subtelnie
i poetycznie.
Moc serdeczności Elżbieto:}

Życie każdego z nas jest tylko chwilą w czasie.
Jak/czy zapiszemy się w historii (jako człowiek-osoba,
człowiek-gatunek)? A może po prostu przejdziemy przez
nie mądrze, godnie, z myślą: niczego nie żałuję.
Pogodnej niedzieli :)

Nie ma wiekszych niszczycieli, zabójców, drapieżców od
człowieka...


Podoba mi sie:)

Pizdrawiam :)

Dziękuję Wam za czytania i komentarze.
Miłej niedzieli :)

Historia ludzkości jest krwawa- mamy instynkty
drapieżcy
A ludzkie istnienia wobec płynącego czasu to mgnienia
z perspektywy dziejowej

Kojarzy mi się z prehistorycznymi malowidłami
naściennymi przedatawiającymi polowania.

wróciłam jeszcze ależ wiersz, ileż z niego można
wyczytać!

tak, człowiek to największy drapieżnik, pozdrawiam

Bardzo mocny i wymowny Grusz-elko!
Podoba mi się bardzo

świetny wiersz aż ciarki przechodzą oby nigdy więcej.
serdeczności Elu