Czarna sukienka 2
Czarna sukienko, przez życie ze mną
szłaś,
Czarna sukienko, sekrety moje znasz.
Pamiętasz? Północ, wielki bal,
ty na ramionach miałaś szal.
Ta ławka w parku, świtu brzask.
Ten w oku blask.
Dam ci broszkę bursztynową
i korali sznur czerwony,
w ciepły szal cię przyozdobię
na jesienne chłody.
Pójdę z tobą, gdzie nas nie ma,
gdzie nas zechcą i czekają.
Będę z tobą w smutku, w szczęściu,
w styczniu, w maju.
Czarna sukienko, przez życie ze mną
szłaś.
Czarna sukienko, sekrety moje znasz.
A jeśli kiedyś włożę cię,
powspominamy chwile te,
gdyśmy przez życie razem szły
i była miłość.
NUNa
autor
góra
Dodano: 2020-09-06 00:45:42
Ten wiersz przeczytano 1910 razy
Oddanych głosów: 25
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (19)
Świetny wiersz.Z przyjemnością czytałam.Pozdrawiam.
Gdyby ona mogła mówić, to zapewne opowiedziałaby
podniecające historie. Człowiek przywiązuje się do
przedmiotów. Rezultatem może być radość, ból lub tak
jak w tym przypadku melancholia.
Udany wiersz Danuto.
Ślę moc serdeczności. :)
Czarna sukienka - przyjaciółka na dobre i na złe.
Ostatnio bardzo mi bliska. Wiersz piękny. Też byłam
na Spotkaniu w Świebodzinie.
Cudowne, niezapomniane chwile
razem spędzone i nadzieja...
Pozdrawiam serdecznie
A żałujcie drodzy Państwo że nie chciało Wam się
przyjechać na wieczór autorski do Świebodzina ja byłem
i na żywo słyszałem ten i wiele innych perełek z
twórczości naszej poetki niezapomniane wrażenia
przeczytana poezja z wdziękiem i klasą. Tego się nie
zapomni pozdrawiam Robert