Czekam aż przyjdzie...

To jest jeden z moich tekstów,ktore można by było porównać kompozycją i formą pisania do wiersza...także pozwoliłam sobie go tu umieścić!!!

Ciągłe czekanie doprowadza Mnie do szału,
wskazówki zegara tykaja tak pomału,
Zawieszona w czasie nie myśle o niczym,
Jestem rozpalona jak stos płonacych zniczy,
Czekam aż przyjdzie i zaleje tą pustke,
ugasi pragnienie i wręczy przepustke,
Na zabicie nonsensów bezczynnego czekania,
jej obecność wiele cennego czasu mi pochłania,
Nie wiem ile zostało mi go do końca życia,
Do pochowania myśli i ciała pokrycia,
Po co dręczyć umysł chorymi przemyśleniami,
I czytać bieg losu pomiędzy wierszami,
To niepotrzebne przecież jest ona,
wszystkich wydarzeń,patentów nasycona zasłona,
Nie ma we Mnie złości chce spędzać z nią ostatnie chwile,
bo dzięki niej uderzam słowami jak kij w szklane bile,
Ona kieruje umysłem,zakładam rękawice do walki,
Bije się z myślami,przestaje bo ona jest jak parking,
punkt zaczepienia opatentowany przystanek,
niech nie ulatuje z dymem i na zawsze zostanie,
Czuje Ją...pióro w rekach się pali,
W obłędzie są Ci co Jej nie poznali...

Uwielbiam Ją...Niech przyjdzie i napełni mnie rozkoszą pisania:)

autor

Agitos

Napisany: 2007-04-01 Dodano: 2007-04-01 08:03:35

Ten wiersz przeczytano 615 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie