Dla I.
Zatopionaś w miękkości mroku,
Przykryta ciemnością chmur,
Przez które wąska ścieżka światła
biegnie,
Chwytasz promyki cienkie,
Co przez palce przeciekają,
Niektóre w zgięciach dłoni zostają...
Pozostałości te świecą w Twoich oczach
I jak iskra ogień w sercu zapalają,
By płomieniem ból połknąć, złe
przetrzymać
I ogrzewać świat już zawsze!
autor
bombka
Dodano: 2008-08-14 15:33:23
Ten wiersz przeczytano 914 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (1)
Ładna treść wiersza, bardzo miła się go czyta.