Dlaczego boso
wiosnę zawracałeś
gdy po horyzoncie
twoich uczuć biegłam
w czerwonych szpilkach
jednak
kazałeś je zdjąć
przyciągały spojrzenia
zbladły moje marzenia
bolało
bo jakbyś oberwał
dopiero co wyklute
pąki nadziei
autor
@Najka@
Dodano: 2022-06-03 20:54:04
Ten wiersz przeczytano 1383 razy
Oddanych głosów: 27
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (26)
Chodzenie po rosie boso jest orzeźwiające.
Tu mowa o odebraniu złudzeń, nadziei.
Bosonogi- zamyśliłam się, dziękuję.
Metaforyczne, wymowne i smutne wersy szczególnie w
puencie, pozdrawiam ciepło i ślę serdeczności.
Pięknie ukazane odarcie z marzeń, złudzeń...
Delikatnie, subtelnie, ale jednak bardzo wymownie.
Piękny, refleksyjny wiersz i zatrzymuje.
Pozdrawiam serdecznie
Ślicznie i maleńką nutką smutku. Może jakoś to
będzie, przejdzie ten niesmak. ozdraw
Ładnie, subtelnie, ale z nutą smutku.
Nawisem mówiąc moje czerwone szpilki stoją w szafce, a
miałam je chyba ze dwa razy, bowiem są mało wygodne:)
Pozdrawiam serdecznie :)
Pięknie, deikatnie a jednak smutek w wersach.
Pozdrawiam serdecznie :)
Piękny refleksyjny wiersz,
trąca czułą strunę,
pozdrawiam serdecznie:)
Cudnie z powiewem smutku. Pozdrawiam :)
Zazdrośnik...widać, że lubi Pelki, dzikość.:)
Refleksyjny przekaz, wiersza.
A ja lubię chodzić,boso.
Pozdrawiam Najko.:)
Pięknie, smutno, metaforycznie...
Piękne ale i smutne.
Pozdrawiam serdecznie :)