drzwi

zwykle otwierała matka. z pozoru nienaruszona
wiekiem a jednak łagodnie wycofująca się z życia

najpierw przestała odwiedzać brata.
do mnie robiła najazdy
w każdą sobotę dźwięcząc altem przebrzmiałe
romanse zaczynała przeróbki.

nie pamiętam ostatniej

przemierzyłam obszar od starego tableau
(z twarzą młodzieńca o jasnym spojrzeniu)
do fotela. w miękkie oparcie wprawiona
płaskorzeźba starca. ojciec
często opowiadał o dzieciństwie
wciągał w krajobrazy swojej bytności.
tkwił tam nadal.
nie mógł może nie chciał się wydostać

odnalazłam bezład i porządek
niezachwianą stałość przedmiotów w swoim
nieswoim już życiu.
z poczuciem nieprzemijalności w przemijalnym
poddałam się załamaniu

przestrzeni

między zdjęciem a fotelem kilka kroków
do przyszłego świata

autor

amnezja

Napisany: 2013-04-21 Dodano: 2013-04-21 11:04:13

Ten wiersz przeczytano 1300 razy

Oddanych głosów: 29

Rodzaj Nieregularny Klimat Refleksyjny Tematyka Rodzina

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie