DUCHOWE ROZTERKI

Szukanie siebie, czy duszy własnej,
Bardzo specjalna to chwila.
Ja sama jak w sukience przyciasnej,
Nie dość pasuję do wzoru motyla.

Chcę skrzydła rozprężyć, poczuć siebie,
Dać siłę duszy i wolność ciału,
Zjednoczyć w całości, być jak w niebie
I... nie mów, proszę, że to niemało.

Chcę w pełnej krasie zaistnieć w świecie,
Wejść w tajemnice tego uroku,
Lecz nie chcę tylko, a pewnie wiecie,
Zamknąć swe skrzydła zaraz o zmroku.

Czas mi potrzebny, na duszę stawiam.
Skrzydła są piękne i barw nie mało,
Lecz do miłości serce namawiam...
Do tego piękne zda mi się ciało.

Tonę w marzeniach. Wchodzę na drogę
Swej szczęśliwości na własną miarę.
Znów szukam siebie, a zrobić to mogę,
Bo... mam nadzieję, miłość i wiarę.

autor

Barbara Kościńska

Napisany: 2013-04-07 Dodano: 2013-04-07 15:16:47

Ten wiersz przeczytano 1635 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Ciało

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie