Dzieje się...
Tak wiele się dzieje, a nic się nie
dzieje.
Mówią : "Jest dzień", a wieki do świtu.
Wiatrak ani drgnie "kędy Duch wieje...",
lecz cyklonem wywiewa istnienia z
niebytu.
Tak wiele się dzieje, taki ruch w
mrowisku
i pogoń za groszem - oto czasów znak -
głód wiedzy i wrażeń - pożreć można
wszystko.
Tylko sercom pustym ciągle czegoś
brak...
Tak wiele się dzieje, taki tumult w głowach
-
w każdej co innego i tyle tych głów.
Nie usłyszy ucho jedynego Słowa.
Jest zbyt wiele uszu, jest zbyt wiele
słów.
Tak wiele się dzieje, aż siły nie staje.
Czy z tego działania wyrwać się uda?
Bo wtedy, gdy wreszcie „dzianie
się” ustaje,
otwiera się świat i... dzieją się cuda.
autor
annael
Dodano: 2007-11-14 11:20:05
Ten wiersz przeczytano 1359 razy
Oddanych głosów: 27
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (19)
Spokój wioski zamieniliśmy na tumult miast, rozmowę na
jazgot mediów. Czy można coś zmienić?
Jak nic się nie dzieje, to też się dzieje... tylko o
cuda trudniej...
Tak...w pogoni za groszem pomija sie często miłośc a
kiedy pogoń w miare ustanie to juz może być za późno
na to kochanie ... takie to życie ...
Dzieje się... Gdzieś w uszach dzwonią mi dzwoneczki i
śpiewają kolędnicy. A to jeszcze nie pora na Tą
Gwiazdę. Pięknie słowa w Twoim wierszu o naszym Życiu.
Stop. Niech zaczną się Cuda :o)))