GDY BIAŁE W BIAŁYM KONA

Dla Ciebie

GDY BIAŁE W BIAŁYM KONA

i marzę i nie mam twojego huraganu gniewu gdy gonił
tak bliski w skowycie najwyższym tonie serca
a teraz białe nasze w białym kona i nic nie ma cisza
to dusza krwawi na tysiące rozłożona cała
w płynnych zdrojach kryształowo czystych

wyrastał on najwyższy z ogni purpurą gładzony
gdzie uczucia wszystkie zniewala i pali
zasłania Anioł skrzydłem i poprawia z czułością
myśli rozkłada ułożone w wachlarz wzór ideału
nie pawie a łuk tęczy patrzy żywymi gwiazdami

jęzor miłości rozpala poemat życia wyroczni
to nic...że w czarne wszechświata wpada zaciemnienie
nie mogąc żyć bez tajemnicy niezwykłości
drży cała wtedy czujesz by ją dostać a się oddala

bo gdy nie krzyczysz sobą to jakby cała światłość
poszybowała w odmęty szarości nijakie
zostań! bo brudne wody wciągną więź i życie w bagno
serce moje jak gałąź odcięta od drzewa rodzaju
dusza znika z tęsknoty za całością ognia

a diabeł cieszy się i do nas szelma mruga

Łódź,30.11.2008 ula2ula

autor

ula2ula

Dodano: 2008-11-30 05:20:04

Ten wiersz przeczytano 842 razy

Oddanych głosów: 25

Rodzaj Biały Klimat Romantyczny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie