GEPARD, GUZIEC I SZARAŃCZA

Ziemia popękana tonie w blasku słońca,
to Czarna Afryka jak lawa gorąca.
Ogrom tutaj zwierząt umiera z pragnienia,
nawet Lew król zwierząt poszukuje cienia.

Antylopy, zebry przeogromne słonie,
Nosorożce białe oraz dzikie konie.
Instynkt ich kieruje gdzie soczyste trawy,
wędrują bez końca poszukując strawy.

A do wodopoju droga też daleka,
tam krokodyl głodny na zwierzynę czeka.
Hipopotam pływa w rześkiej czystej wodzie,
zjada smaczne liście w podwodnym ogrodzie.

Wygłodzony Gepard ze skał obserwuje
w tym okresie suszy młode wychowuje.
Myśli sobie kociak z Guźca zjem posiłek,
złowić taką sztukę żaden to wysiłek.

Wzrok tego kocura jak oko sokoła,
coś w buszu zobaczył swój przybytek woła.
Siedźcie tu jak trusie tak do nich powiada,
zaraz się jak bestia do Guźca zakrada.

Biedne to prosiątko o tym nie wiedziało,
że do niego z kłami zwierzę się zbliżało.
Gepard przyczajony szykuje pazury,
chce pokazać wszystkim kunszt swojej brawury.

Lecz przedwczesna radość to niestety była
Guźcowi na odsiecz Szarańcza przybyła.
Jakby czarne chmury nadleciały z Nieba,
gdy to kot zobaczył - myśli! Zwiewać trzeba!

Chociaż to niemiłe żarłoczne owady,
wybroniły świnkę od rychłej zagłady.

W życiu i w przyrodzie też się zdarzyć może,
ten co wstrętnym zwany czasem nam pomoże.


Zenek 66 Sielski

autor

Zenek 66

Napisany: 2018-01-19 Dodano: 2018-01-19 17:02:35

Ten wiersz przeczytano 5234 razy

Oddanych głosów: 40

Rodzaj Bajka Klimat Wesoły Tematyka Przyroda Okazje Dzień Babci

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie