Gniew i złość

Wszystkie wady jej głos przyćmiewa Ona pięknie w gniewie śpiewa

Znane to uczucie, nie obce
zawsze występuje w trosce
Głośno wołasz z zamkniętymi ustami
Precz!
Wynocha!
A twoje serce miłością szlocha.

Zatrzasnęłaś przed nim ciało
Wyrzuciłaś serce
bo ono miłości chciało

Odwieczność i krańce świata
Miłość to uczucie
które się zawsze
chyłkiem skrada

Do jednych przychodzi
i na zawsze zostaję
innym tylko
samotne rozstaje

Wyrzuciłaś serca klucz
ten gest rozmachu sam widziałem
wzięłaś rozpęd
jak ptak w powietrzu srebrem fruwał
upadł tak nieszczęśliwie, że
po jego nogami się turlał

Wiem ,że go podniesie,
odwróci się i go tobie odniesie
Życie mnie nauczyło i dowiodło
wiem że od niego go w radości odbierzesz

Usta Twoje zakochana dziewczyno
uśmiechnięte
jak otwarte serce
w podzięce ofierze

Pięknie ukazujesz swoja złość
i gniew na niego
co to da, skoro czekasz
i czekać będziesz na tego łotrzyka złego

Autor:
knipser-slonzok

http://www.slonzok.mojezdjecia.net/blog/

autor

slonzok

Napisany: 2011-03-17 Dodano: 2011-03-18 05:41:29

Ten wiersz przeczytano 1639 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie