Hazard s

No dobra, nie wytrzymałem ale to wina Broni z Kanady.

Szły konie po betonie, twarz spiekły rumieńce,
Fortuna kulkę toczy, mknie nad przegródkami.
Jej bieg szalony śledzę mętnymi oczami -
jak rażony hipnozą wzrokiem za nią kręcę.

Kieszenie pustką zieją, poszły też żetony,
ruletka bezlitośnie z banku szmal zabiera.
Z zawstydzeniem unikam kpiący wzrok krupiera -
gdy mnie cynicznie żegna - bój na dziś skończony

Obrączka lśni w lombardzie, konto wyczyszczone,
samochód wraz z laptopem zastawione leżą.
Najgorsze jest jednakże że straciłem żonę -

że dzieci moim słowom dawno już nie wierzą.
Wiem! (?) Pożyczę coś z banku, zagram raz ostatni,
i wyjdę odegrany z hazardowej matni.

Macie może pożyczyć parę groszy???

autor

Stumpy

Napisany: 2018-02-20 Dodano: 2018-02-20 09:11:58

Ten wiersz przeczytano 1192 razy

Oddanych głosów: 20

Rodzaj Sonet Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie