jak książe znalazł swoją różę...

śnił o niej miesiącami...
uwielbiał ją latami
marzyło niej godzinami
tęsknił sekundami...

zamknięta pod szklanym kloszem
nie miała okna na świat,
o księciu marzyła
łzy na płatkach chroniła

gdy miał już dość rozmyślań
zabrał się za działanie,
wskoczył wnet na konia
wszystko zrobi dla niej

róża zrozpaczona, w swym dole smutek pogłębiała,
nie wiedziała, że ktoś ją uratuje
biedna róża biała

po wielu zmaganiach
dotarł do miejsc przeznaczenia
lecz nie widział ukochanej
myślał, że umrze w płomieniach

nagle piękny głos wydobył się zza ściany,
podążył za tym głosem
wabiony, czarowany...

zobaczył ją nagą...
pod szklaną osłoną,
rozbił klosz własną dłonią,
tak się starał o nią...

gdy zobaczyła swojego wybawcę
ku niemu płatki swe skierowała,
wymierzyła pocałunek na usta,
w wybawcy się zakochała...

autor

anioleczek2005

Napisany: 2005-08-10 Dodano: 2005-08-10 14:19:33

Ten wiersz przeczytano 646 razy

Oddanych głosów: 30

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie