Jednak
wiersz gwarowy
Jednak
Bez tego roku
piyknie kwitnie,
na twoje pozegnanie.
Na długom droge
hań ku wiecności,
na wiecne świętowanie…
Choć ocy scypiom,
i serce dziubie,
i na dusy choć jako,
zmusom się, zmusom,
tak sama w sobie,
i godom se weź dziywce
i nie płakoj.
To co mioł przezyć
tutok na ziemi,
przezył i dobrze i choć jako
i przeseł, cy moze
przejechoł zycie…
Godom se z Ojcem
mu dobrze bedzie,
weź dziywce i nie płakoj.
I choć na rozum
bierem syćko
poddano cięzkiej próbie,
dyć my juz downo,
nie byli razem,
a jednak, w sercu dziubie…
Komentarze (24)
skoruso pomimo smutku nie płacze
zamyśliłem sie w Twoim gwarowym monologu
pozdrawiam
rozrzewniłaś mnie Skoruso tym "dziubiącym sercem"
W Twoim gwarowym wierszu nawet smutek piękny.
Pozdrawiam :)
Kolejna piękna nostalgia w niezwykłej góralskiej
gwarze.Pozdrawiam.
życie to nie tylko radość ale i smutek tęsknota i żal
za tymi co kiedyś byli z nami....
pozdrawiam serdecznie ;-)
Kiedy serce i dusza boli trudno myśli
pozbierać...zostaje z Ojcem cicha rozmowa i tylko
jedno, że może tam dobrze mu będzie.......pozdrawiam
Widać z tego, że kiedyś łączyło ich coś wielkiego.
Ładne są te Twoje wiersze Skoruso, pełne refleksji
Pozdrawiam, dobrego dnia życząc:).
a jednak boli taka strata. Ciekawy wiersz.
piękny wiersz Skoruso " a jednak serce dziubie"
Pozdrawiam serdecznie:))