Jesienne oblicze

Jesienna patyna pokryła codzienność,
melancholii nuta splotła się w warkocze,
a mgła, jakby gęstsza w porannej godzinie,
stłumiła pragnienia, w otchłani ginące.
--
Tak blado i cicho, ferwor zamilkł w duszy.
Gdzieś zabrzmiała cisza wyszeptanym piano.
Nić babiego lata, jak w zwolnionym tempie,
rozsnuła utkaną powłóczystość białą.
--
Z resztek rdzawych liści w lustrzanych kałużach,
utworzył się patchwork - jesienna fantazja.
W tle szara tapeta, z wzorem jarzębiny,
gdzieś w rumieńcach klonu, radość się zakradła.
--
Zapachniało chłodem, wiatr po polu hula,
nawet strach na wróble bezczynność usypia.
Przedojrzałość letnia musiała zjesiennieć,
zamilkła przyroda, takież jej prawidła.

autor

ElaK

Napisany: 2022-11-19 Dodano: 2022-11-19 08:33:24

Ten wiersz przeczytano 1353 razy

Oddanych głosów: 20

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie