Jest nadzieja

Ponownie wstałam, jeszcze żyję,
kolejnej się pokłonię wiośnie.
I tylko trochę ciszę psuje
bijące serce coraz głośniej.

Robota, życie, na nic chęci,
ten lepszy świat wciąż sobie zmyślam.
Miło się cieszyć po obiedzie
chwilą, co sama znikąd przyszła.

A może jeszcze mi się uda,
zanim odejdę stąd w zaświaty,
może się stanę przez przypadek
męską apaszką lub krawatem?

Czule obejmę czyjąś szyję,
ogrzeję duchem ciągle młodym.
Najlepiej zaraz, póki żyję
i zanim całkiem wyjdę z mody.

autor

canna

Napisany: 2023-05-20 Dodano: 2023-11-12 17:28:20

Ten wiersz przeczytano 1160 razy

Oddanych głosów: 51

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie