Jeszcze nie teraz

Monitor zaskowyczał żałośnie -
Nic nie słyszę, nie widzę, nie czuję.
A w nogach cień białej damy siedzi,
w ekran niecierpliwie się wpatruje.

Wabi błyskami światła w tunelu,
nęci doń tęczowymi barwami.
Ja jednak do życia się przyssałem -
i trzymam z całych sił pazurami.

Przy łóżku siostry krzyczą, biegają,
ktoś mnie po żebrach pięścią okłada.
Nagle jakby piorun we mnie strzelił -
skoczyłem do góry i opadam.

Pisk respiratora wreszcie ustał,
ciągła linia zygzaków dostała.
A ta biała cholera z moich nóg -
do następnej sali podreptała...

autor

Stumpy

Napisany: 2016-09-25 Dodano: 2016-09-25 09:34:19

Ten wiersz przeczytano 843 razy

Oddanych głosów: 25

Rodzaj Rymowany Klimat Ironiczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie